Alle dorpen in dit dal lijken een vuurwerktraditie te hebben en als het droog is, wordt er op vrijdag, op zaterdag en soms ook op zondag tussen 22:20 en 23:00 uur zoveel de lucht ingeknald, dat zelfs de katten, honden en vogels er niet meer van schrikken, maar rustig gaan zitten kijken.
Vanavond is het vuurwerk een mooie gelegenheid om een nieuw knopje op m'n camera uit te proberen en terwijl ik door de tuin loop om vuurwerkfoto's te maken, gebeurt het: brand.
Wat al een jaar in mij smeult, laait plotseling op en veroorzaakt kortsluiting in mijn brein: mijn bloed kookt, vlammen spuiten uit mijn neus en stoom uit m'n oren, m'n haar springt recht overeind en ik ruik aangebrand.
Ik voel m'n koppakking wegsmelten en met lekkende kleppen en keerringen ga ik het gevecht aan met mijn vlammende drang om naar het dorpsplein te lopen. Naar dichterbij het vuurwerk, naar waar alles gebeurt, naar waar de muziek vandaan komt en het licht.
Gelukkig ben ik 3 keer verslaafd geweest: ik heb flink wat grootmaterieel verzameld, dat ik in kan zetten tegen vlammende verlangens.
Nog even geduld.
Over twee weken mág het, waarschijnlijk, maar als ik het vanavond probeer, loop ik bijna zeker de carabinieri tegen het lijf en dan zit ik morgen weer achter de tralies. Voor de komende anderhalf jaar.
Niet langs ' Af ', nee.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten