openbaar kunstbezit 2

Deze staat wel op het lijstje.

Lekker expressief, veel kleuren, daar hou ik van.

openbaar kunstbezit

Deze muur heeft het net niet gehaald
in mijn lijstje van top 10 openbare kunstwerken.

Naar mijn smaak heeft de kunstenaar een verkeerd lettertype gebruikt.

dierenklaagdag

Het regent alweer een paar dagen.

De bovenbuurman en ik zijn zeiknat geregend tijdens een golf-toernooitje vanmiddag, de oldtimer tentoonstelling in het dorp is figuurlijk in het water gevallen en de eenden hebben vrijwillig het water in de haven verruild voor de kinderkopjes op het plein, die ze nat genoeg lijken te vinden.

Maar alleen Gijs hoor ik klagen . . .

horecaklaagdag

Op mijn vraag of ze een caffè macchiato voor me wil maken, zonder cafféine graag, begint de barvrouw nors een paar gemorste croissant-kruimels van de bar te vegen met de smerigste theedoek die ik ooit in gebruik heb gezien, terwijl ze mompelt: “De mensen weten ook werkelijk niets beters te doen dan overal een zooitje van te maken, wàt een bende.”
“En een croissantje, alstublieft.” voeg ik toe aan mijn bestelling.

Klaagdag

Volgens mij bestaat er geen dag van een werkwoord.
Dierendag, secretaressendag, vrouwendag, moederdag, negerdag en blondemannendag zijn allemaal geen dag met een werkwoord.
Zelfs werkdag heet dag van de arbeid.
Da’s jammer, want graag had ik voorgesteld: klaagdag, zijnde de enige dag in het jaar dat we naar hartelust klagen, net zo veel als we willen.
Analoog aan moeder- en vrouwendag maken we ons daar dan met een laf klaagje en een bosje bloemen vanaf en dan hebben we het weer voor een heel jaar gehad met dat geklaag.
Nog best moeilijk trouwens, niet klagen

gelukt

Nou ja zeg . . . het werkt meteen.

Een mens heeft altijd een keuze

Soms lijkt mijn aanwezigheid hier zo krom,
dat daarbij vergeleken
alle lijnen in de foto kaarsrecht zijn.

Maar ook in de gevangenis heeft een mens nog vele keuzes, zeker een mens in huisarrest.
Vluchten is bijvoorbeeld een optie, maar voor de 6 maanden die mij resteren, vind ik dat geen goed idee. Dan kom ik op de telex en zo . . allemaal narigheid.
Maar wat ik nu doe is ook niet geweldig, want ik zit te mekkeren tegen mij en tegen jullie.
Irritant hè? Voor mijzelf ook hoor.

Een andere keuze is om vrede te sluiten met de situatie.
Accepteren zonder oordeel.
Het heeft so wie so weinig zin om een oordeel te hebben over hoe de Italiaanse maatschappij drugswet-overtreders wenst te straffen.

Ik zal mij eens wijzen op die mogelijkheid.

Regenwater

Gijs is stapel op regenwater.

Zijn zevende zintuig heeft hem waarschijnlijk gewaarschuwd, dat het vanaf morgen zonnig en warm gaat worden, want hij drinkt gauw nog even al zijn voorraadjes leeg.

grote gekke gele knotsen

“Je hebt er niets aan !” zegt de oude buurvrouw, wijzend op de 3 palmen in haar tuin, “want er komt geen sikkepitje eetbaar fruit aan.
Alleen deze grote gekke gele knotsen, maar die zijn voor de voortplanting.”

Ze wil verder praten, maar blijft steken in ondeugend meisjes-gegiechel om wat ze zojuist heeft gezegd.
“Wellicht hebt u ze vanwege de schoonheid?” opper ik.
Op slag is ze uitgegiecheld. Ze zet haar handen in haar zij en terwijl ze me zéér bestraffend aankijkt, zegt ze: “Ja. Dat is het nou precies! Ze zijn zo mooi.”

De schaal van Gijs

"Hoe gaat het toch met Gijs de kat?" vroegen jullie.

Wel vrienden, op zijn ommuurde landgoed ter grootte van de parkeerplaats en met mij als trouwe dienaar, waant Gijs zich in het paradijs.

Hij mediteert dapper met me mee, iedere ochtend en er zijn nog maar twee situaties waar hij zwaar pissed off van wordt:
De 1e is, als hij merkt dat iemand de regen heeft aangezet
en de 2e is, als hij merkt dat ik zijn erbarmelijk gekerm negeer en het verdom om die rot regen weer uit te zetten.

Op de foto zie je Gijs op een glijdende schaal van situatie één naar situatie twee.

geluk

Uit ervaring kan ik jullie vertellen,
dat Meer Vrijheid niet Meer Geluksgevoel betekent.
Wel anders .

symbaloo

Ik heb tegenwoordig symbaloo als startpagina op internet. Handig, joh.
Het is een scherm vol blokjes en in ieder blokje kun je een url stoppen. Een favoriet of een hele groep, wat je maar wilt.
Bovendien kun je verschillende pagina's maken.

Dit meld ik jullie puur uit eigen belang: zo'n pagina kun je namelijk delen.
Ik heb een paar pagina's gemaakt en ik zoek iemand om een pagina aan door te geven, om te kijken hoe en of dat werkt.
Wil jij mijn proefkonijntje zijn ?

Als je firefox als browser hebt is het helemaal makkelijk, want als je dan op een pagina zit die je in een blokje wilt stoppen voor later, hoef je alleen maar op het plusje rechtsbovenin op je werkbalk te klikken. Nadat je (eenmalig) de plug-in hebt geinstalleerd natuurlijk.
Die vind je hier.

Schandàlig

Het is een grof schandaal.

Al vier (4) nachten ben ik niet gecontroleerd . . stelletje verzakende klaplopers van carabinieri . . . Ik overweeg een klacht.

In processie

Een flink uit de hand gelopen hobby.

De sjamaans lopen met een houten christus door de stad te sjouwen en de in groten getale toegestroomde aanhangers laten via luidsprekers in de hele stad weten, dat deze zoon is gestorven voor ons.

Ik kan toch maar niet begrijpen, dat zoveel volwassen mensen in die poppenkast trappen.
Er sterven zoveel zonen, dagelijks.
Ik zie al, dat al die vaders gaan roepen dat het voor ons is en dat we dan met al die jongens aan kruisen door de stad gaan sjouwen . . .
Nou ja.

Deze docu is jullie paasfilm.
Hij heet Tijdgeest en legt een paar leuke verbanden, qua religie.

gelukkig

Waarom het nu wel lukt

ontgaat mij volkomen, maar amen.

Het is gelukt, daar gaat het om, want wat issie mooi hè ?
Dat krijg ik er dus gratis bij en nog ben ik niet gelukkig.
M'n dipje dipt diep deze ronde . .

boehoehoe

Vanavond heb ik overgewerkt op de voedselbank en op de terugweg prachtige nachtfoto's gemaakt, maar ik krijg ze niet geupload, upgeloaded . . .
niet geladen wegens 'interne fouten'.
Nu te moe, morgen ga ik het opnieuw proberen, net zo lang tot het wel lukt.

Alvorens we vertrokken . .

Kwam de tankwagen om af te tanken . . .

Pompte de piloot zelf de drijvers even leeg . . .

en werd de kist naar de passagiers-slurf geduwd . . .

airborne .

Volgende keer mag ik zelf sturen.

in all its rotten glory

Hij was er weer in alle hevigheid,
de after-the-party-dip.

Maar hij is aan het wegtrekken (inderdaad, naar zijn maker, i.c. ikke) en dus kan ik nu foto's gaan uploaden om jullie te laten meegenieten van: 2 chicks in space.
Nou ja, niet helemaal in space.
2 chicks op anderhalve kilometer boven het meer.

Even klussen, check dit blog.

aardbeving

Het rampgebied ken ik niet en geen mens
uit het rampgebied ken ik persoonlijk.

Gelukkig maar, want de beelden op tv
zijn hartverscheurend.

Rai 3 is nieuws-tv geworden en zendt dag en nacht live uit, zodat we de naschok van een half uurtje geleden, praktisch live uitgeserveerd kregen.

Italiaanse politici mogen dan geen knip voor hun neus waard zijn, maar gewone burgers die besluiten om de handen uit de mouwen te steken, kunnen bergen verzetten.
Op emotie draaien Italianen op hun best.

Meer dan 100.000 daklozen.
Wedden dat het ze gaat lukken om iedereen snel onder een tijdelijk dak te krijgen ? Daarna moet de politiek de definitievere oplossingen bewerkstelligen.
Dat kan hééél lang duren . . . .

leuk een stukje vliegen

Afgelopen zaterdag gingen we een stukje vliegen
zònder hoogtevrees . . .
Hoe kan dat nou ?

stilte op dit blog ?

Mijn vriendin staat pal.

Ze was er het hele weekend en we hebben ons geweldig vermaakt, waar echter zoveel tijd in ging zitten, dat er voor schrijven en foto's uitzoeken niet genoeg overbleef.

Sinds vanmiddag is ze weer weg en als het onvermijdelijke dipje, dat gewoonlijk de plaats van het vertrokken bezoek inneemt tot ik de kracht heb om het terug te sturen naar zijn maker, als dat dipje mij niet te diep voert, ga ik morgen een foto uitzoeken voor een pracht-verhaal.

adl: busdienst

De stadsbus.

De dienstregeling van de stadsbus heeft zoveel uitzonderingen, dat er geen wijs uit te worden valt. De tijden kloppen wel, maar waar de bus stopt of waar hij heen gaat, blijft geheim.

De gewoonte is, om de eerstvolgende bus aan te houden en aan de chauffeur te vragen of hij langs de plek rijdt waar je wilt wezen.
Meestal is dat niet zo en dan legt hij je uit, welke bus je wel moet nemen.
Gaat de chauffeur er zelf naartoe, dan volgt er een klein ritueel: je steekt je kaartje naar hem uit en houdt het vooral verrekte goed vast, want hij pakt het andere uiteinde en geeft er zò'n ruk aan, dat de helft er afscheurt en dan heb je betaald.

Vaak is het buspersoneel in staking.
Dan rijden de bussen wel, maar vertikt de chauffeur het om je kaartje af te scheuren en als je vraagt of je soms moet stempelen, bromt hij dat de automaat kapot is en op je vraag wat je dan moet, krijg je een snauw dat je maar iets anders moet bedenken.
Hij zal nooit zeggen, dat hij in staking is. Apart, hè?

Je kunt je voorstellen, dat het even heeft geduurd voordat ik hierachter was.
ALS ik er al achter ben, natuurlijk. Misschien zit het wel heel anders.

een onverwachte bonus

Morgen komt mn vriendin een paar dagen logeren.

Leuk, joh.

Het is lang geleden, dat er iemand op bezoek was. De eerste twee maanden dat ik in huisarrest zat, mocht er wel bezoek komen, maar daarna zelfs geen familie meer.
Soms kwam er iemand stiekem, maar dat was best gefokt, met 3 of 4 carabinieri-controles per etmaal.

Maar er is nog iets anders: ik voel me namelijk echt blij. En enthousiast en gespannen ook.
Van de week was ik trouwens ook al een keer heel erg verdrietig, omdat ik mijn overleden boezem-vriend soms zo mis.

Ik zie al die emotie als een onverwachte bonus van de relatieve vrijheid:
ik word weer mens.

Nou ga ik gauw naar de voedselbank, waar een vergadering is. Ik weet niet waarover, maar dat merk ik daar wel. Spannend, de eerste keer dat ik naar een vergadering kan. Wel voor 11 uur vanavond thuis zijn, natuurlijk.