de maan met een ding

Het is het jaar van de
astronomie en ik draag
graag mijn steentje bij.

Helaas heb ik geen verstand
van sterren en ook niet
van alles wat we zèlf
de lucht inschieten.

Ik heb dan ook geen idee,
wat dit stralende ding
onder de maan is,
maar het straalt te strak en te fel
om een ster of zo te kunnen zijn.
En het staat ook tamelijk dichtbij.
Zou ik zeggen.

Het stond al boven het meer, toen ik hier anderhalf jaar geleden kwam wonen.
Soms staat het wat verder naar het noorden, dan weer, zoals nu, naar het zuiden.

Je kan hier boven het meer van alles tegen komen: een jaar geleden zag ik het International Space Station overvliegen, samen met de space-shuttle, die een team had gebracht om iets te repareren.
Dat las ik gelukkig de volgende dag in de krant, want die avond, toen ik twee loeiheldere stippen met een rotgang héél hoog boven het meer zag zoefen, dacht ik eerlijk gezegd dat ik knettergek was geworden.

Waarom ik dit schrijf? Kijk vooral hier.

Om te weten hoe ze nou plassen in het ISS klik je hier.

En klik op de foto hieronder om te zien, hoe je zo'n ISS bouwpakketje in mekaar zet.
Op 350 km hoogte, bij een snelheid van 28.000 km per uur.

Een groen briefje 2

Gisteravond kreeg ik de advocaat nog te pakken.

“Uw groene briefje is waarschijnlijk een oproep om de aankondiging van het proces in Milaan, van 5 maart, op te komen halen.“ zei ze. “Wat mij echter zorgen baart, is dat u zich tussen 11:30 en 14:00 uur moet melden. Als u morgen gaat, kunt u niet binnen boodschappentijd terug zijn. Ik raadt u aan om eerst bij de carabinieri langs te gaan, om uw oproep te laten zien.”

Vandaag dus op de fiets naar het bureau der lokale carabinieri, waar ik Jaap de oproep van de rechtbank laat zien.
“Hebt u speciale toestemming van de rechter om vandaag hiernaartoe te gaan ?” vraagt Jaap, zwaaiend met mijn groene papiertje.
“Nee.”
“Dan kunt u helaas niet gaan, want vandaag geldt de gewone boodschappentijd en dus moet u om 12 uur thuis zijn. Dat gaat u niet redden”

Jan heeft ons gehoord en komt er bij staan.
“Dinsdag kunt u wèl gaan,” zegt Jan, “want dinsdag heeft u speciale werktoestemming, dus dan hoeft u niet om 12 uur thuis te zijn.”
“Ja, zo zit dat.” zegt Jaap.

“Okay, dan ga ik maar weer.” zeg ik en omdat ik graag laat zien dat ik goed heb opgelet, gooi ik er nonchalant een “Salve.” achteraan.
“Salve.” zegt Jan.
“Salve.” zegt Jaap.

een groen briefje 1

Toen ik bedacht dat ik me aan de regels ging houden,
die horen bij het gevangen zitten,
maakte ik mij natuurlijk wel afhankelijk
van wat 'de rechters' over mij en voor mij beslissen.

Het spannende van deze situatie is, dat ik dus nooit weet wanneer het iemand belieft iets te gaan beslissen, laat stààn wàt.
Mij aangaande.

Zojuist bij thuiskomst vond ik een groen briefje in de brievenbus met daarop getypt: Anna B. dient zich tussen 11:30 en 14:00 bij het tribunaal te vervoegen voor een urgente mededeling.
Met daaronder het adres van de rechtbank in het stadje waar ik werk. Spannend, hè ?
Vandaag is het te laat, dus ik ga zo eerst de advocaat bellen, om te horen wat die er van vindt en morgen ga ik meteen langs.
Hoewel ik eigenlijk boodschappen wilde doen.

varen tot d'einder

Met vrijheid is het net als met geld:
je zou er altijd net iets méér van willen hebben.

De advocaat belde om te zeggen dat a.s. maandag 5 maart de procesdatum is, waarop we opnieuw gaan proberen om vrijheid van komen en gaan tussen 0700 en 23:00 binnen de provincie Lombardije los te bietsen.
Voor mijn gevoel is dat meteen wel erg veel.
Ik wil eigenlijk alleen maar een keer met de boot naar de horizon.
Of wandelen totdat ik moe ben.
Of een daghap eten in het daghaprestaurant op de heuvel.
mmm, lekker.

alpinisten-in-ruste

Waar je het kerkje ziet,
boven op de heuvel,
is het verste dorpje waar ik naartoe kan wandelen
binnen de toegestane 2 uur uit en thuis.

Hier huist de vereniging der alpine-gidsen in ruste.
De stok-oude gidsen dragen tiroler kuitbroeken en hoedjes met een veertje en als de kroeg in het dorpje dicht is, valt er bij hun in het clubhuis meestal wel een kop koffie te bietsen.
Ze zitten vol met spannende verhalen van toen ze de smokkelroutes runden tussen Italië en Zwitserland en vertellen over vroeger is wat ze het liefste doen.

Maar helaas: ik versta geen jota van hun dialect.

stoom afblazen

Normaal gesproken zou ik geen gedachte verspillen
aan god,
laat staan er een woord aan vuil maken.

Normaal gesproken zou ik ook niet blijven werken op vrijwillige basis bij een instelling die draait op gristelijke liefdadigheid.
Maar als gedetineerde mag ik kiezen tussen 3 ochtenden in de week reizen naar het stadje om te werken met overjarige jehova's getuigen . . . en nix.
Dus krijg ik drie ochtenden in de week een voet tussen mijn emotionele deur geschoven en misbruik ik dit blog om even stoom af te blazen.
PFFFFfffffffffffff.
Hè hè, dat was lekker.

Vergelijken

Alsmaar denk ik terug aan die arme man
die gisteren op het stoepje zat te bedelen.

“Wat denk je dan, Anna ?” hoor ik jullie vragen.
Ik denk: “Fuck, het kan mij ook gebeuren, het kan iedereen gebeuren. Iedereen kan daar morgen zitten”
Angstgedachten, dus, waar ik niks mee opschiet.

Maar ik kan ook andere gedachten, hoor.
Ik kan bijvoorbeeld ook: “Wat een mazzel dat hij daar zit . . . en niet ik.”

concurrentie

In het stadje

waar ik vrijwilligerswerk doe bij de voedselbank, lijkt een concurrentiestrijd uitgebroken tussen de traditionele bedelaars, zoals zigeuners, daklozen, verslaafden en gehandicapten, en een nieuwe groep, waarvan ik vandaag de eerste vertegenwoordiger tegenkwam.

Keurig geschoren en gekleed zat hij in de luxe winkelstraat op een stoepje, met een bordje op schoot waarop stond: Ik zit zonder werk. Geeft u mij geld?
Het voelt heel ongemakkelijk om iemand van je eigen sociale groep zo te ontmoeten, maar ik werd er wel lekker gul van.

obama

En . . . .
Merken jullie er al wat van . . . .
van Obama ?

Barack 'H' Obama

Na het werk bij de voedselbank,
gingen we aan het eind van de ochtend
met ons drieën een cappuccino drinken
in het café op de hoek.

Op de terloopse vraag van de barman, of we de inauguratie gingen kijken op tv., lieten mijn manlijke, gepensioneerde, zeer religieuze collega’s een ijzige stilte vallen.

Pas op de terugweg vertelden ze waarom ze niet wilden kletsen met de barman: ze hebben er namelijk de pest in, dat Bush weggaat en ze zijn tégen Obama.

Echt waar.
"Wat kan je nou tegen Obama hebben?" vroeg ik ze.

Hun antwoord ging ongeveer als volgt:

Obama gaat niet, zoals George Bush, te rade bij god als hij het niet meer weet, maar bij zichzelf.
Of misschien zelfs bij zijn tegenstanders.

En dat vinden mijn collega's dus niks, begrijp je?

Milano

In Milaan is het altijd gewèldig.

Waar maak je nou mee, dat een tijdelijke speler bij de locale voetbalclub zò met zijn vrouw op een billboard wordt geëerd ?
Dat is trouwens een èchte vrachtwagen, hoor, die daar onder Emporio staat. .
. . . geen speelgoedautootje.

Milano

Ja.

Jan & Jaap hebben zojuist de toestemming van de rechter gebracht: Ik mag morgen naar Milaan om een nieuw paspoort aan te gaan vragen op het consulaat.

In de toestemming staat, dat ik moet reizen zonder onnodig oponthoud en langs de kortste weg. Maar dat staat er altijd, hoor.
Joepie, morgen helemaal naar Milaan.
Zij die gaat Reizen groet U. Ave.

Hormonaal verval

Dank zij alle yoga, zit ik behoorlijk stevig in mijn spieren,
maar toch word ik ton-vormig.

Jammer hè ?

Dat komt door de hormonen. Na de overgang gaan de hormonen, die m'n taille zo leuk accentueerden, iets anders doen en daar gààt m'n taille. En vrije vleugelarmen krijg ik ook. Niet tegen te trainen, het verval is ingezet.

En weet je wat het ergste is: niemand, maar dan ook niemand kan aan dit soort verval ontsnappen. Ja, tenzij je jong dood gaat, natuurlijk, maar dan weet je weer niet hoe het met de crisis af gaat lopen.
En da's toch wel spannend.

te mooi

Kan iets dat zo onuitsprekelijk mooi is . . .
nog wel een gevangenis zijn ?

antwoord: Ja hoor.

papaverzaad

Een broodje met papaverzaad.

Inmiddels heb ik het opgegeten,
het was lekker
en nu zit ik te wachten of ik er high van word . . .
maar ik voel nog niks.

sneeuw

Dit zag ik toen ik naar mijn werk ging.
De lantaarns branden dan nog
en dat is toch zo'n kick

ultimatum

Okay, jullie mogen kiezen:

god en alcohol òòk in de opiumwet,
òf marihuana, paddo's en xtc er uit.

We hebben allemaal recht op onze eigen soort vermaak
en sommigen doen dat liever met god,
anderen hebben liever een blowtje of een pil.
of zo nu en dan een paddootje.

Voorlopig gaan aan religie verreweg de meeste mensen dood, met op een goede 2e plaats de alcohol, dus niet de paddo's in de opiumwet, maar god.
Lijkt mij.

waarvan akte

Gijs wil even laten weten

dat hij geen stap buiten de deur gaat zetten
zolang het sneeuwt.

Je zal hier wèrken . . .

Okay, er zijn tralies en tralies,
maar deze zijn wel erg erg, hè?

communicatie

Soms gaat Gijs midden in de kamer zitten,
kijkt mij doordringend aan en blèrt één keer keihard:
"MAUW !"

Dan gaat hij zitten wachten tot ik het doe en ik heb dan geen idee wàt.

Vandaag gebeurde het omgekeerde:
Gijs had het in zijn kleine kattekop gezet, dat ik het bed verschoonde om hem het huis uit te jagen en in opperste verwarring liep hij naar een auto op de parkeerplaats, om daar dan maar weer onder te gaan wonen.

Buiten is het te koud voor een ouwe kat, dus ging ik hem paaien met lieve woordjes, maar hoe hard hij het ook probeerde: hij kon er maar niet achter komen wat ik nou toch van hem wilde . .

Na een paar uur gaf hij er maar de brui aan en terwijl hij naar binnen liep, keek hij achterom of ik wel volgde, want hij vond het veel te koud voor ons, daarbuiten.

genetica

Opvoedkundig waren mijn ouders als team
misschien niet zo geweldig,
maar qua genetisch materiaal
hebben ze me het beste gegeven. Toppie spul.

Ik heb bij voorbeeld een setje blijmaak-genen gekregen, waardoor ik mezelf altijd weer uit de put kan trekken. Als ik er flink doorheen zit, zoals de afgelopen dagen, dan is er iets in mij, dat iets nieuws bedenkt om te gaan doen. Iets anders.
En daar raak ik dan helemaal enthousiast over en dan wil ik dus graag gaan doen wat ik bedacht heb. Die eigenschap is toch zo handig jòh, heb ik gewoon in het totaalpakketje meegekregen.

En nou heb ik bedacht om haiku's te schrijven bij sommige foto's. Gewèldig, wàt 'n idee. Ik ben helemaal blij en dit is wat er totnutoe van is terechtgekomen:
http://haiga-vrijheid.blogspot.com