zondag 28 september 2008

om de hoek

Wanneer ik zò nieuwsgierig ben 
naar wat er 'om de hoek' gebeurt,
dat ik mij niet langer kan bedwingen, 
dan ga ik met de veerboot naar dit dorpje aan de overkant van het meer en tot de volgende veerboot terug, heb ik dan 20 minuten Vrije Tijd, om te exploreren. 
In de praktijk betekent dit 10 minuten lopen en dan omdraaien voor dezelfde weg terug.

Of ik nou dwars oversteek, of de waterkant volg, met 10 minuten kom ik niet tot 'om de hoek'.
Jammer hè?

zaterdag 27 september 2008

Hekken & tralies . . .

Hekken en tralies kunnen een foto interessant maken
en een leven soms ook . . .
tijdelijk.

vrijdag 26 september 2008

Prikbal-slingerplant ?

Wat voor plant dit nou weer is . . . ik heb geen idee.
Morgen zal ik het vragen op de heuvel.
Voorlopig noemen we hem: prikbal-slingerplant 
en HET is weer prachtig weer. Joepie.

dinsdag 23 september 2008

Het regent . . .

Water stroomt en borrelt en kolkt
uit alle putten en voegen
en heeft dit parkeerterrein veranderd
in een bij-meertje.

De mens bij de betaalautomaat heeft z'n 4x4 in deze watermassa geparkeerd en is, zo te zien, nog bereid om ervoor te betalen ook.

maandag 22 september 2008

mierzoet

Op het muurtje stond een oude man 
de rijpe vijgen uit zijn vijgenboom te plukken.

"Mevrouw," zei hij vanuit zijn hoge positie, terwijl hij mij een hartstikke rijp vijgje aanreikte, "sta mij toe u een paar heerlijke vruchten aan te bieden."

Nadat ik de 'heerlijke vrucht' had open gevouwen, zag ik een paar miertjes rond dribbelen en omdat weggooien zo ongepast leek, trok ik de beestjes voorzichtig uit het vijgevlees om ze op het muurtje te zetten, maar mijn vingers raakten vol met zoetigheid, zodat de miertjes eraan vast bleven plakken, waardoor mijn handen in ware moordmachines veranderden en de miertjes geplet naast de voeten van de oude man belandden.

"Eet u ze vooral met schil en al," zei de man, "want in de schil zit de meeste voeding en die enkele mier die u mee naar binnen krijgt, zal u niet vergiftigen, hoor."
Ik deed m'n ogen dicht en nam een hap.

Het smaakte inderdaad heerlijk zoet en ik kreeg er ook nog drie mee voor onderweg.

vrijdag 19 september 2008

carrière planning

De districtsrechter 
heeft bij monde van de advocaat laten weten,
dat hij mij waarschijnlijk toestemming zou geven
om een paar uur per week vrijwilligerswerk te doen,
als ik daarom zou vragen.

"Lijkt u dat wat?" vraagt de advocaat.
"Ja natuurlijk."
"Ik heb bij de voedselbank geïnformeerd." gaat ze verder. "Daar hebben ze 100 vrijwilligers nodig voor de distributie van voedselpakketten aan de aller armsten in de regio. En een gedetineerde in huisarrest vinden ze geen probleem."

"Jottem," roep ik, want alles is natuurlijk beter dan hier binnen te zitten met een kat die, hoe lief ook, geen woord Nederlands of Italiaans terug kletst. "Leuk, voedselpakketten rondbrengen, dan zie ik nog wat van de wereld."
"Nou ja," zegt de advocaat, " daar zit nog het probleem, dat we moeten aantonen, dat u niet met types van laag allooi in contact komt door dit werk, wat bij de distributie wel het geval zou kunnen zijn . . "

Woede om zoveel rechterlijk onbenul maakt zich van mij meester, maar voor ik kan ontploffen, gaat de advocaat verder: ". . . maar ik heb gezegd, dat u aardig met computers overweg kunt dus u zult wel snel doorstromen naar een bureau-functie en met dit argument hoop ik de eventuele bezwaren van de rechter te ontkrachten."

Kortom: er ligt een mooie deeltijd-carrière voor me uitgestippeld bij de voedselbanken van Italië.

Of het ook echt wat wordt, ligt in 's rechters handen, dus het kan nog alle kanten op, dat weten we ondertussen, maar dit wilde ik toch vast met jullie delen.
Wordt vervolgd, hier op dit blog.
Wees er bij.

donderdag 18 september 2008

vijfwerf fout

't is 'n bananenboom.
En de enige hier die flauw is, ben ik. 

Er is nieuws, maar de betekenis ervan kan ik nog niet goed inschatten.
Nix drastisch hoor, ik kom er geen dag eerder door vrij, maar het zou mijn leven wat interessanter kunnen maken.

Morgen krijg ik meer informatie en dan heb ik het waarschijnlijk ook voldoende verwerkt, om het hier met jullie te kunnen bespreken. 
Wat overigens sowieso wel handig is: eerst de dingen op een rijtje en er  dan pas over schrijven. 
Niet andersom. 

Tja, dan stop ik er verder maar over. Tot morgen.

woensdag 17 september 2008

flauwe piemelplant ?




En wat 
moge dit 
dan wel niet wezen . .

Een flauwe piemel-plant 
soms ?

In het wild ?

dinsdag 16 september 2008

mijn naam is Anna B. . . .

en ik ben een beetje verslaafd geraakt aan de vuurtoren, 
vrees ik . . .
tevens ben ik sudokuholic, bloggoholic, yogaholic en fotografolic.

Zodra mijn ogen open gaan, pak ik een sudoku-spelletje, dat ik echt niet weg wil leggen om 7 uur, als de wekker gaat.
van 7 tot 9 praktiseer ik de yoga-verslaving, die om 10 uur ingewisseld wordt voor de wandel/fotografeer-verslaving, met ruimte voor een cappuccino-tik.

De middag is gereserveerd voor de blog- en leerverslaving (leer van leren, niet van leder).
Je merkt het: een beetje verslaafde heeft het hartstikke druk. 

Ook ben ik alcoholist, maar gelukkig sinds december 1991 niet praktiserend, anders had ik met al die drukte wel een vette burn-out.

maandag 15 september 2008

Back 2 back

de vuurtoren b2b met de maan

Na het succes van zijn  vorige show (klik) is mijn  vuurtoren niet meer te stuiten. 3 x een uitverkocht firmament heeft hem duidelijk moed gegeven voor zijn  grootste project tot nu toe: 
b2b met de maan zelf. 

zondag 14 september 2008

en nu allemaal . . .

Wie per boot reist op 't meer, wil méér,
zéker als 't kuttig weer is, weer . . .
want dat heeft toch zeker veel meer sfeer
dan een reisje zonder meer.

Er wordt nog gewerkt aan de live-uitvoering.

zaterdag 13 september 2008

verrassing


Het weer is wat opgeklaard. 

En het uitstapje van deze zaterdag is een fietstocht naar  de sushi-bar in De Stad.
Naast de sushi-bar neem ik nog een cappuccino en dan barst zonder aankondiging de hel weer los.
Wàt een plensbui.
Maar ja, het is half 12 en nog een half uurtje fietsen naar huis en aangemoedigd door de andere koffiedrinkers met kreten als: 'nou dapper, hoor' en 'zettum op', klim ik op m'n stalen ros en ben binnen 10 meter zò nat, dat de rest van de weg en makkie is.

Om 3 minuten voor 12 ben ik thuis en ik loop me nog af te drogen en om te kleden, als er hevig op de deur wordt gebonsd. In de veronderstelling dat de buurman wel aan het doodgaan zal zijn (klik) ruk ik de deur open en sta oog in oog met Jan & Jaap

"We doen woning-controle." zeggen ze glimlachend en stappen meteen langs mij heen de kamer in.

De huftertjes. Als ik ze een halve kans zou geven, knoopten ze me lachend op aan de hoogste boom.
Dat blijkt maar weer.

vrijdag 12 september 2008

vrijdagavond 22:00 uur.


Ik  zit te knikkebollen.

22:10: KLAP . . .  M'n kop knikkebolt voorover op de laptop. 
Ik duik m'n bed in en slaap nog voordat ik goed en wel lig.

23.20: BAMBADABAM BAM . . . Vuurwerk
Na twee keer omdraaien slaap ik dwars door de rest heen. Ik ben ècht moe.

02:30: BAMBADABAM BAM . . .  Onweer !
Zò hard en zò veel kan alleen in de bergen. Ik  draai me drie keer om en slaap weer.
 
03:00: MAUWMAUW maMAUW . . .  een zeik- en zeiknatte Gijs komt kermend de kamer binnen gedribbeld en wil graag afgedroogd worden. 
Poets poets doe ik met zijn handdoek, trek  het dekbed half over me heen en slaap alweer, het katje luid spinnend tegen m'n voeten.

04:30: KAKLAP PAdiKLAPp . . . Een van de luiken heb ik blijkbaar niet goed vastgezet. Bed uit, luik vast, bed weer in, draai, draai, slaap.

Gelukkig hebben we geen carabinieri-controle deze nacht, dus da's lekker rustig.

donderdag 11 september 2008

lang geleden,

In het jaar 13,7 miljard voor Christus, was er eens
in de 7e van 11 dimensies
een mooie godin, 
die een leuk proefje met wat waterstof-protonen wilde doen
in een tunnel van 27 kilometer lengte.
Het ging niet helemaal goed en opeens was het Boem. 
Big boem. 
En zo werd ons heelal geboren.

Vandaag las ik in de Italiaanse krant, dat er daadwerkelijk mensen bàng zijn vanwege het Cern-experiment.
Het is ook niet moeilijk om de meute bang te krijgen, hè ?
Geen wonder, dat politici en journalisten deze mogelijkheid zo dankbaar misbruiken voor de lees- en kijkcijfers of andere doeleinden. Maar dit terzijde.
 Hier (klik)  waren ze zo bang van.

Wel een leuk idee overigens, zo'n zwart gat. 
Misschien wordt het nog wat bij de eerste botsing op 21 oktober 2008.

woensdag 10 september 2008

C 2da E 2da R 2da N (klik)


De lucht is rood, of groen of wit,
want de kleurenmachine in Volta's toren is nu ook gerepareerd.
Hoera. En nu iets heel anders.


Mijn ouders zullen echt wel hun best op me gedaan hebben, maar als ik èrgens de gevangene van ben, dan is het van mijn veel te kleine hersens.
1400 cc hersens . . belàchelijk !
5 liter heb ik nodig . . . minimaal.
Met dit kleine kut-beetje snap ik overal de ballen van.

Al 2 dagen studeer ik me helemaal suf om te snappen wàt er nou precies aan de hand is, met die Higgs bosons en wat ze aan het doen zijn in de deeltjes-versneller in Zwitserland, maar het is allemaal zó groots en zó klein en zó onwerkelijk en zó veel . . . ik snap er nog steeds geen jota van.
En het is zo spannend allemaal, dat ik er met plezier een jaartje extra 'zitten' voor over zou hebben, om drie dagen echt slim te zijn, drie dagen waarin ik het allemaal kon bevatten.
Maar ja, dat zal wel weer niet kunnen . . .


Hier
wordt de LHC uitgelegd door een insider.
Als je Engels redelijk goed is, is het echt een aanrader,
mede omdat prof. dr. Brian Cox zo'n lekker ding is.

En als je hier klikt, kom je op joetjoep bij . . .
de Hadron-rap.

maandag 8 september 2008

Dingen doen


Mijn hoofd is meestal 10 kg. ideeën.

Dat past natuurlijk niet, dus als ze een gaatje in de sluiting vinden, stromen ze naar buiten als purschuim uit een spuitbus: een steeds grotere ravage van plakkerige ellende die niet te stoppen is. 
En dat ga ik dan leuk ordenen. 

zondag 7 september 2008

Tussen 10 en 12


In m'n 2 uur boodschappentijd wil ik:
- Het eerste uur  zo ver mogelijk fietsen of varen, om zo veel mogelijk te zien en het 2e uur weer terug;
- Rondlummelen met de ouden van dagen en praatjes maken, want daar word ik zo blij van;
- Klauteren door de bergen, om buiten te bewegen, want dat voelt zo lekker gezond.
En dat dus allemaal tegelijk, want ik kan niet  kiezen.

Als ik de boot neem naar de overkant, had ik ook willen lopen, en op het terrasje willen zitten wachten op de oude dames .... Ik ben niet tevreden.

En dat komt niet omdat ik gevangen zit, hoor. 
Dit gebeurt gewoon allemaal onder mijn leiding in mijn eigen hoofd.
Knap hè ?  

zaterdag 6 september 2008

. . leeg . .

Achter dit gebladerte verschuilt zich een terras,
met heerlijke cappuccino.
Er gebeurt geen moer en in m'n hoofd nog minder.

vrijdag 5 september 2008

Het stoplicht

er is een groot internationaal overleg gaande
in één van de drie ****** hotels in het dorp.

Tijdens zo'n meerdaagse conferentie is het altijd een drukte van belang, met helikopters in de lucht en overal gewapende uniformen en hoewel de veiligheid natuurlijk een zaak is van de nationale garde, hebben  Jan & Jaap  en hun lokale collega's toch de handen vol aan het regelen van het verkeer en dan met name de bediening van het enige stoplicht in het dorp, die voor de gelegenheid handmatig is, zodat de limousines en escortes met loeiende sirenes in gesloten formatie kunnen doorrijden.

Tijdens deze dagen schiet de controle van de gedetineerde in huisarrest er nog wel eens bij in, maar vannacht werd het verzuim ruimschoots goed gemaakt, door gedetineerde in kwestie om half 2, kwart over 3 èn om half 6 uit haar bed te bellen.

Vannacht heb ik dus mogen ervaren, hoe makkelijk een mens zich aanpast aan lokale gebruiken: ik ben zò geconditioneerd op één keer 's nachts de deurbel horen en dan naar het raam rennen om te laten zien dat ik nog steeds niet ben gevlucht, dat ik me van de 2e keer half te pletter schrok en na de 3e keer de slaap niet meer kon vatten.
Om half 7 waren de eerste helikopters er weer, dus toen was de nacht voorbij.

Nu ben ik gebroken en het is, om 21:45 uur, voor het eerst vandaag gewoon weer lekker stil buiten.
Mmmmmm . . . ik ga slapen.

donderdag 4 september 2008

Gijs is gezond

Gijs onder zijn trap (klik)

Om 11 uur hadden we een afspraak bij de dierenarts, om te checken of Gijs' veranderde gedrag misschien een enge ziekte als oorzaak heeft, maar na het onderzoek zei ze, dat Gijs als 16-jarige kat in uitstekende gezondheid verkeert. Zèlf denk ik, dat hij misschien een beetje dement aan het worden is, want de hele stress van in z'n mandje naar de dierenarts lijkt alweer vergeten, getuige de foto . . .

Wat me brengt bij het volgende: pas geleden las ik, ik ben vergeten wààr, dat mijn generatie veel meer geld uit wenst te geven aan Viagra en borstimplantaten dan aan onderzoek naar Alzheimer.

Zie je dat voor je: zitten onze kinderen straks opgescheept met een hele generatie ouden-van-dagen met pronte tietjes en een stijve lul van hier tot Tokio en volstrekt geen idee wat ze er ook alweer mee moeten.

woensdag 3 september 2008

mobile home


Dit is Gijs op zijn lege parkeerplaats

Vanmorgen zijn wéér (klik) al zijn huizen weggereden en daarover doet hij zijn beklag in niet mis te verstane bemauwingen, zoals je kunt zien.
Logisch, natuurlijk, want het is september en iedereen gaat weer naar zijn werk, maar maak dat die kat maar eens wijs.

dinsdag 2 september 2008

een rugzak met een printje



Op de
goede doelen-markt
bij het haventje
ligt in één van de kramen een
lelijke roze rugzak
nogal schreeuwerig
te doen.

"Mooi roze ìs niet lelijk," lijkt ie te roepen, "kijk nou eens goed, kijk eens goed hoe mooi ik ben."

Ik kijk eens goed en ben meteen verkocht, maar echt niet vanwege die roze kleur.
Het is het printje dat 't 'm doet: onweerstàànbaar.