donderdag 26 februari 2009

Ik heb een gebrek:

Namelijk een gebrek aan fantasie,
waardoor ik ben veroordeeld tot een bestaan in de marge
van het schrijverschap.

Want zolang een schrijver niet met het grootste gemak over van alles en nog wat een absurd of spannend verhaal weet te fantaseren, heeft ze geen moer te vertellen, ook al kan ze nog zo leuk mooie zinnen in elkaar boetseren.

Dit bedacht ik me vanmorgen, toen ik op weg naar het kantoor van de reclasseringsbeambte, volgens plan een verhaaltje in elkaar probeerde te draaien.
Het leek nergens naar, vond ik, maar de beambte keek tevreden en aan het einde van het gesprek gaf ze instructies over wat ik moet doen als ik te horen krijg, dat mijn verzoek is toegewezen.

En nou loop ik, heel naïf, voor de 4e keer weer leuk plannen te maken.
Daarvoor heb ik dan weer wèl fantasie.

Geen opmerkingen: