in de wacht

Een stukje van mij is gaan wachten op de uitspraak van 5 maart.

Hoewel ik mijzelf uitdrukkelijk had voorgenomen om dit niet te laten gebeuren, merk ik, dat ik het niet helemaal heb kunnen tegenhouden: een stukje van mij is nieuwsgierig en vervuld met hoop gaan zitten wachten.

De vorige keer was ik in de aanloop naar het proces ook zo aan het wachten en dat heeft me toen behoorlijk gestoord in mijn dagelijks leven.
Toen de uitspraak er eenmaal was en toen duidelijk was, dat we hetzelfde traject nog wel een keertje zouden doorlopen, had ik mezelf beloofd om mij de tweede keer niet meer op te laten naaien. Maar dat is dus niet helemaal gelukt.

Het nadeel van zo’n wachtend gedeelte, is dat het in de toekomst leeft en niet actief mee doet aan het hier en nu, waardoor alles nèt niet bijzonder is.
Als ik nu een foto maak, lijkt het een gewoon vakantiekiekje.
Als ik nu iets aan jullie schrijf, voelt het als een gewone mededeling.
Gijs is gewoon een kat, in plaats van het hele gevoelige mekkerende bolletje beest.

Doordat er een stukje in de wacht is gaan staan, wordt mijn wereld zo gewòòn.
Ik ga kijken of ik het kan verleiden om weer terug te komen, tot 4 maart.
Mediteren maar weer . . .