Het Rapport

Hier is de waterval nog een keer, want ook met minder water, zoals nu, is hij prachtig en over een maandje staat hij waarschijnlijk droog, dus we nemen het er nog ff van.


Wel wel, om 10 uur in boodschappentijd naar de carabinieri dus, om de geschreven en gestempelde toestemming in ontvangst te nemen, waarmee ik morgen naar het gerechtsgebouw kan reizen. Een soort visum voor lokaal gebruik , dat ik bij binnenkomst in en bij vertrek uit het gerechtsgebouw moet laten stempelen zodat, mocht ik zomaar onderweg kwijt raken, men min of meer mijn gangen kan nagaan.
Ook dien ik vòòr vertrek de carabinieri telefonisch te verwittigen en omdat de lokale afdeling pas om 8 uur open gaat en ik om kwart over 7 al op pad ga, is mij gezegd dat ik 112 moet bellen om mijn vertrek te melden.
Echt waar.
In Holland word je zowat gearresteerd als je 112 voor minder dan levensgevaar gebruikt, maar dat zijn cultuur-verschillen die ik vanzelfsprekend heb laten rusten.


Het is overigens al heel wat, dat ik alleen mag reizen, want voor hetzelfde geld word je met de boevenwagen van huis gehaald, met handboeien en al afgevoerd etc.
Op dat evenement had ik recht toen ik ruim een jaar geleden, op 18 Juni 2007, voor de eerste keer voor kwam en vanuit de penitentiaire inrichting aldus werd vervoerd. Da's voor een keertje wel leuk, maar één keer is genoeg.


Maar goed, we hebben waarschijnlijk toch nog wel een paar kleine op-en aanmerkingen, want ik vroeg bij de carabinieri ook maar even naar Het Rapport, dat er de vorige keer niet bij zat en of daar iets van bekend was.
De dienstdoende officier zei van 'Nee', dat hem geen verzoek dienaangaande had bereikt en wat niet verzocht is wordt niet geschreven en dat hij het toch echt wel had geweten, als het anders was geweest.
Ter illustratie hield hij de map omhoog, waaruit hij zojuist de drie gestempelde kopieën van het reisvisum had gevist, waarop ik nog driftig zat te tekenen voor ontvangst.
Ik begreep, dat als er ooit een verzoek was geweest, het in die map had gezeten.


Overigens is eigenlijk de 'Rapport-affaire' van academisch belang geworden, sinds het hele dossier als vermist te boek staat, maar . . ik heb net lang genoeg rechten gestudeerd om te weten dat bij vrouwe Justitia alles mogelijk is, onafhankelijk van cultuurverschillen.


Op de momenten dat ik me goed voel, vind ik dit spannend.
Wordt vervolgd.