vrijdag 27 juni 2008

mijn advocaat noem ik Dd.

Bij een zitting zoals die van gisteren, moeten alle advocaten zich om 9 uur melden, al dan niet met hun cliënt, waarna alle zaken in alfabetische volgorde worden afgehandeld.
Of in omgekeerde volgorde, zoals gisteren en wij waren pas om 'n uur of 12 aan de beurt, dus ik had ruim de tijd om de opties met Dd te bespreken. En wij niet alleen natuurlijk: het was een drukte en een gekwetter van belang in de grote hete hallen van het pompeuze gerechtsgebouw.
Wat me opviel, was dat ik overal advocaten bezig zag, de gang van het recht aan hun cliënten te verklaren, waar je toch zou verwachten, dat een advocaat juist de gangen van de cliënt zal uitleggen aan het gerecht.

Bij Dd en mij was het niet anders. Want zonder uitleg snap ik niet, dat als een rechter zegt, dat hij een rapport van de carabinieri heeft gevraagd, hoe het dan kan, dat dat verzoek niet bij de carabinieri aangekomen lijkt, of in ieder geval, dat er geen rapport is en hoe het kan dat niemand zich daar druk om lijkt te maken.
Nu dus tot twee keer toe.

Dd vertelde dat behalve de districtsrechter ook de president van deze rechtbank is vervangen en dat een president veel invloed heeft op de dagelijkse gang van zaken bij de rechtbank. Bij sommigen loopt alles op rolletjes, bij anderen is het een ware ambtelijke orgie. De nieuwe president zit er nog te kort (3 weken) om te kunnen zeggen, hoe het zich gaat ontwikkelen.

Op mijn vraag of ze er wel melding van ging maken tijdens de zitting, antwoordde ze:
"Als advocaat is men niet in de positie om te twijfelen aan de correctheid van het handelen van de president van de rechtbank. Ik denk ook niet dat het uw zaak echt goed zou doen, als ik nu met kritische vragen de voltallige raad tegen ons in het harnas zou jagen, net nu de spiksplinternieuwe districtsrechter zich persoonlijk wil gaan inzetten."

Even was het stil.
"Niet u, noch één van mijn andere cliënten overigens."
Ik begon het te snappen.

Geen opmerkingen: