Ik ga dit blog gebruiken om mezelf op te vrolijken als ik het moeilijk heb. Dat betekent waarschijnlijk, dat ik alleen maar blije dingen ga schrijven, want als ik ga zoeken naar wat voor leuks er nog in de situatie te vinden is, knap ik van schrijven meestal flink op, terwijl ik me diep de put in kan schrijven, als ik mij in mooie zinnen uit wil leggen, hoe kut het allemaal is. En ook bij het teruglezen, knap ik van iets blijs altijd méér op, dan van een triest verhaal,.
Blij hoeft denk ik niet oppervlakkig te zijn, maar ik weet niet waar die grens loopt.
Die gaan we vanzelf tegenkomen.
En dan is hier de stelling van de week:
Er zijn duizenden onderzoeken gedaan, naar hoe vaak ex-gedetineerden recidiveren (opnieuw de fout ingaan).
Zou iemand al eens het tegenovergestelde hebben onderzocht: hoeveel ex-gedetineerden weer een menselijk, evenwichtig, emotioneel bestaan hebben opgebouwd?
Ik voel me namelijk emotioneel steeds verder ontmenselijken . . .
De stelling is: als je maar lang genoeg wordt afgezonderd van je vertrouwde omgeving, heb je niet de gevoelens meer die je tot sociaal wezen maakten.
Jammer. niks aan te doen.
Oooh shit, ik moet om 10 uur naar de carabinieri toe en het is al kwart voor 10
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten