een onverwachte bonus

Morgen komt mn vriendin een paar dagen logeren.

Leuk, joh.

Het is lang geleden, dat er iemand op bezoek was. De eerste twee maanden dat ik in huisarrest zat, mocht er wel bezoek komen, maar daarna zelfs geen familie meer.
Soms kwam er iemand stiekem, maar dat was best gefokt, met 3 of 4 carabinieri-controles per etmaal.

Maar er is nog iets anders: ik voel me namelijk echt blij. En enthousiast en gespannen ook.
Van de week was ik trouwens ook al een keer heel erg verdrietig, omdat ik mijn overleden boezem-vriend soms zo mis.

Ik zie al die emotie als een onverwachte bonus van de relatieve vrijheid:
ik word weer mens.

Nou ga ik gauw naar de voedselbank, waar een vergadering is. Ik weet niet waarover, maar dat merk ik daar wel. Spannend, de eerste keer dat ik naar een vergadering kan. Wel voor 11 uur vanavond thuis zijn, natuurlijk.