adl: busdienst

De stadsbus.

De dienstregeling van de stadsbus heeft zoveel uitzonderingen, dat er geen wijs uit te worden valt. De tijden kloppen wel, maar waar de bus stopt of waar hij heen gaat, blijft geheim.

De gewoonte is, om de eerstvolgende bus aan te houden en aan de chauffeur te vragen of hij langs de plek rijdt waar je wilt wezen.
Meestal is dat niet zo en dan legt hij je uit, welke bus je wel moet nemen.
Gaat de chauffeur er zelf naartoe, dan volgt er een klein ritueel: je steekt je kaartje naar hem uit en houdt het vooral verrekte goed vast, want hij pakt het andere uiteinde en geeft er zò'n ruk aan, dat de helft er afscheurt en dan heb je betaald.

Vaak is het buspersoneel in staking.
Dan rijden de bussen wel, maar vertikt de chauffeur het om je kaartje af te scheuren en als je vraagt of je soms moet stempelen, bromt hij dat de automaat kapot is en op je vraag wat je dan moet, krijg je een snauw dat je maar iets anders moet bedenken.
Hij zal nooit zeggen, dat hij in staking is. Apart, hè?

Je kunt je voorstellen, dat het even heeft geduurd voordat ik hierachter was.
ALS ik er al achter ben, natuurlijk. Misschien zit het wel heel anders.