het zit in mijn genen . . .

weldoener of knettergek ?

Het is op het centrum voor solidariteit een ware heksenketel, want er zijn in November allerlei (inzamel)activiteiten, vanwege de kerstsfeer en goedertierenheid in de menschen. En welbehahagen ook.

Toen ik gisteren vertrok, lag er nog allerlei onverzonden en ongeprint drukwerk te wachten en in een vlaag van naastenliefde zei ik tegen de chef: "Als je het niet redt, breng je maar werk bij me thuis."

Dat deed ze dus vanmiddag en nu zit ik 500 uitnodigingen in envelopjes te stoppen, die morgen op de post moeten en 250 koordjes door postertjes te halen, die maandag in de stadsbussen komen te hangen.

Zij zegt, dat ik door god ben gezonden, maar ik weet wel beter. 

Dit is het verenigingsleven-gevoel.