. . . klinkt als een lekkere zeevisschotel.
Maar het betekent:
eenvoudig breukje aan de elleboog . . .
. . . en het zit verpakt in dit lichtgewichtgips.
Drie weken ben ik de pineut, dus ik heb even de tijd om te leren typen met links, maar nu ga ik eerst slapen, want ik voel me aangeslagen, zoals altijd als ik iets heb gebroken en als ik dan wakker word, is alles wel weer in orde.
Zoals altijd.
Het zal nog klussen worden, overigens, om yoga-oefeningen te bedenken met één arm.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten