Verona

Hoewel ik eigenlijk niet meer blog . . . toch nog deze, speciaal voor m'n zieke zusje:

dit is Verona.

het was een beetje heiig, wat de sprookjesfactor nog vergrootte . . .

En dan is dit de binnenplaats waar W.Shakespeare ene Romeo allerlei moois liet roepen richting Giulietta, die op het balkon stond . . . .

Stònd, want afgelopen zaterdag riepen we met z'n allen allerlei moois . . . .

maar ze was denk ik niet thuis.

Zèlf heb ik nog een berichtje over de intercom ingesproken . . .

Maar de meeste mensen lieten liever een briefje achter voor haar.

En dat heeft natuurlijk ook z'n charme.

Paul Badura Skoda 4

Paul Badura-Skoda.

Schijnbaar achteloos laat hij de tonen tuimelen
als de druppels van een koele waterval,
even helder en snel,
dan weer maakt hij de diepste klanken, zo groot
dat ze nooit in de vleugel hebben gepast
en iedere noot die hij speelt, swingt.

Zelfs Bach en Mozart,
waar ik op de piano niet zo gek van ben,
swingen in zijn handen.

En met de Waldheim-sonate,
waar ik wèl gek van ben,
ga ik compleet door het dak . . .

Magie, inderdaad.

Paul Badura Skoda 3

De magie, die deze kleine, 82-jarige,
goedgehumeurde, geniale pianist
over het plein gaat strooien
en over de haven
en over het dorp
en over alles wat oren heeft :

Paul Badura Skoda 2

Het plein is veel groter dan die 1000 stoeltjes
en het vult zich met mensen
die de magie willen voelen . . .

Paul Badura Skoda

Vrijdagmiddag zijn er weer 1000 stoeltjes uitgezet . . .

leegstand 2

Zolang er verbouwd wordt, staat het ingepakt.
Als de lappen er dan na een paar jaar
af mogen glijden,
kan er zoiets als dit in je straat staan.

Sommige puriteinen vinden het foeilelijk, deze in hun ogen halfslachtige poging om het pleisterwerk iets rustieks mee te geven.

Als originele pimp- en kitschkicker vind ik het prachtig.

Leegstand 1

!e etage van een pand, dat te lang leeg heeft gestaan
en onbewoonbaar is geworden.

Maar dit is Italië.
Bijna ieder gebouw is een museumstuk, dus tegen de vlakte gooien is zonde.

De erfgenamen van dit landgoed hadden liever geld dan nog meer woonruimte en boden het te koop aan, maar er is hier geen woningnood en niemand was geinteresseerd.
Naarmate de kamperfoelie verder naar binnen groeide, werd het steeds minder verkoopbaar, want kamperfoelie ruikt wel lekker, maar het maakt zo'n zooitje.
Binnen.

Zelfs een symbolisch bedrag was al genoeg, maar er zijn hier veel meer ouwe gebouwe dan Stings, George Clooney's, of exen van Clarence Seedorf, om maar 's een paar investeerders te noemen en uiteindelijk wordt een verlaten gebouw dan meestal door de gemeente of de procvincie gekocht.
Die gaat vroeger of later opknappen en stopt er ondertussen een overheidsdienst in.

Zo zit in 'mijn' dorp het dorpsbibliotheekje in een kapitaal landhuis. Dat wil zeggen: in twee kamers in dat landhuis, op de eerste etage.
De rest staat een mooi leeg gebouw te wezen.

passie 2

Precies !

De Stuttgarter Philharmoniker,
die het vioolconcert
van Tchaikowsky uitvoert
en de Bolereo van Ravel.

Toen ik naar huis ging, om 22:56 uur, was het nog niet afgelopen en de klanken begeleidden me onderweg. Ik ben naar huis gedanst.

passie

Wat zou er belangrijk genoeg zijn

om deze kudde mensen van heinde en ver
naar mijn dorp te bewegen,
waar men vervolgens uit vrije wil
3 uur lang doodstil en ademloos
staat en zit te luisteren
op misschien wel 1000 stoelen
die er speciaal voor de gelegenheid
zijn neergezet ?

vespa 3

Vooralsnog heb ik gympen aan met dikke zolen . .. .
iedere centimeter is er één en dit zijn er 2 1/2 !

Het is 15 jaar geleden, dat ik 2-wielen-met verbrandingsmotor bestuurde,
(zò lang alweer ? Ja, wat vliegt de tijd hè . .)
dus wellicht is het gewoon even wennen aan de gewichtsverdeling en zo.

Ik heb trouwens wèl al het knopje voor de richtingaanwijzers gevonden, zodat ik niet meer zo amateuristisch mijn hand uit zit te steken.
Nou nog even leren, dat die linker handel op het stuur een rem is en geen koppeling.
Wordt ongetwijfeld vervolgd . . .

vespa 2

Dat van die naaldhakken en kokerrokje
laten we even rusten,
tot ik normaal met ‘t ding stil kan staan,
zonder om te vallen.

vespa

Dit is 'm.
En ik heb er al mee òm gelegen ook
vlak voor het volle terras waar ik net gegeten had
om het te vieren . . .
Want ik kom niet met m'n voeten bij de grond,
wat hartstikke lastig is als je stil staat.
Zou je zo niet zeggen, hè, dattie nog zo hoog is.

Wordt dus ongetwijfeld vervolgd,
maar ik ga nu eerst even werken.

eigen vervoer.

De veerboot. Vanmorgen.

M’n maand-abonnement ga ik niet vernieuwen, want vanaf vanavond ga ik met de scooter.
Yes: het onmogelijke bleek mogelijk: iemand wist nog ergens een wetje, dat het toestaat om een voertuig op je naam te zetten als je een verklaring aflegt dat je 181 dagen in Italië verblijft.

Dat verklaarde ik.
Ook moest ik een huurcontract overleggen, waar niemand verder nog aandacht aan schonk.
Dat was maar goed ook, want mijn naam komt er echt niet in voor.
En € 200 betalen voor de overdracht en dat is de normale prijs voor een 2-wieler.

Ik heb 'm net in de Wa-verzekering gedaan en ik ga 'm nu halen.
Joepie, blij als een tiener met d’r eerste brommertje, ben ik.
Als ik terug ben maak ik foto's.

eigen vervoer ?

Gisteren waren er oldtimer-races op de heuvel.

Het openbaar vervoer is wel leuk, vooral de veerboot, maar de busdiensten zijn buiten Como tamelijk traag en alle O.V. stopt om 19 uur.
Als ik bijvoorbeeld ‘s avonds overwerk op de voedselbank, ben ik aangewezen op de fiets, of een taxi, maar nu ik zienderogen begin op te knappen, krijg ik steeds meer zin om verderop te gaan kijken en ook steeds meer drang om mijn volle tijd te benutten, tot 23 uur .

Kortom: ik ben wel klaar voor eigen vervoer, wat ik gevonden denk te hebben in de vorm van een scooter; bij mijn weten de enige gemotoriseerde tweewieler, die je gekleed in kokerrok en naaldhakken kunt besturen.
En dat ben ik nou precies van plan.

Hoe ik dat met mijn golfstokken ga doen, weet ik nog niet, maar daar kan ik nog over nadenken, want ik hèb ‘m nog niet..

Het is in Italië namelijk niet alleen een kostbare, maar ook een ingewikkelde procedure om een voertuig van eigenaar te laten wisselen en er zijn nog wat randvoorwaarden waaraan ik niet lijk te voldoen, maar zodra de verkoper de juiste officiële instantie heeft ingeschakeld om alles te regelen (lees: omzeilen), schijnt het in orde te komen.
Ik heb er het volste vertrouwen in.

storm in een glas water

Goed nieuws: er is niets mis met m'n hart.

De cardioloog zegt, dat ik veel rustiger aan moet willen doen, want de longontsteking is weliswaar genezen, maar dan is een mens niet meteen hersteld.
Ingewikkeld hoor, maar ik ben allang blij dat alles in orde is.
Nòg rustiger aandoen dus.
Komt in orde.

openbaar stropdasbezit 3

Ceci n'est pas une cravate

Openbaar kunstbezit 5

Wat mij betreft hoeft deze verbouwing niet snel klaar,
want dit is wèl zo leuk.

In een historisch openluchtmuseum als het stadje Como staat er altijd wel ìets in de steigers, want oude gebouwen een beetje verantwoord opknappen duurt jàren.
En het zijn er zo véél . . .

8 holes

9 holes lopen valt volgens mij bij nader inzien
binnen de beperkingen die de dokter heeft gesteld,

dus ben ik met de bovenbuurman meegereden naar de bergen, waar we in de frisse buitenlucht al tikkend tegen een balletje zo'n kleine 3 km. hebben gewandeld.

Hoewel de weervoorspellingen bar en boos waren, konden we gelukkig nog 8 holes lopen, voordat het voorspelde onweer losbarstte, maar toen het kwam, kwam het volledig en in alle hevigheid met doodse stilte voor de storm, gitzwarte hemel, rollende donder en een flitsende lichtshow.
En toen we al aan de koffie zaten nog een partijtje hagelstenen bovendien.

Bij mijn weten zijn bliksemflitsen direct boven de baan de enige reden dat een partijtje golf mag worden afgebroken.
Golfen is een spel van strakke regels.

Het is akelig stil op dit blog.

De herstel-week is voorbij,
maar ik lijk achteruit te gaan in plaats van op te knappen.

De kleinste dingen kosten me grote moeite, ik heb steeds minder energie en ik moet regelmatig onderweg even stoppen om bij te komen.

Vanmorgen belde de dokter: “Knap je al wat op?”
“Nee dokter, het tegendeel. Ik heb denk ik een cardioloog nodig.”

“O ja? Zullen we dat even bespreken dan? Ik ben tot 12 uur op de praktijk”
Ik haast me een beetje om op tijd te zijn en moet dat bovenaan de trap in de praktijk, bekopen met zwart voor de ogen en tintelende benen, waar ik, belachelijk langzaam, doorheen zak.
Onderweg naar de vloer kan ik me nog aan de deurklink vastgrijpen en zo vindt de dokter me: hangend aan de deurklink en half kotsend van uitputting.

Hij checkt bloeddruk en hartslag en vraagt of ik rook. Ik schud van nee.
Wat voor drugs dan wel. Ik schud weer nee.
Maar dan toch zeker wel cocaïne !
Als ik lucht had gehad, had ik hem verteld dat ik verdomme niet gek ben, dat ik in deze anti-drugs-dictatuur al ruim twee jaar in de gevangenis zit en dat ik echt niet ga gebruiken zolang ik hier verplicht aanwezig ben.



Op zo nu en dan een stiekem stukkie spacecake na dan.

"Okay," zegt de dokter, "ga nu naar huis, rustig aan, niet inspannen, vanmiddag bel ik om de afspraak met de cardioloog door te geven en kom morgenmiddag op mijn spreekuur.
Doe niets wat moeite kost en zéker niet sporten of zo."

Daar gààn m’n 9 holes met de bovenbuurman, van aanstaande zaterdag.
Fuck.

Marco van B. te M.?

Vervolg.

Mag ik even jullie aandacht voor een voetbalroddel, vers uit de gazzetta dello sport ?
Er staat, dat Guus Hiddink zijn opvolger heeft voorgesteld aan Chelsea.
De opvolger heet Ancelotti, die op deze wijze doorstroomt van een bijna vaste betrekking bij de Italiaanse premier Sivio B. naar een los dienstverband bij de Russische oliebaron Roman A. en daarmee een paar puissant rijke vrienden blij maakt.
Zo doe je dat.

Waar ik nog helemaal niet aan had gedacht, maar die slimmerikjes van de Gazzetta natuurlijk wel, want dat is hun vak, is dat de steun-en-toeverlaat-in-het-veld van trainer Ancelotti wel eens mee zou kunnen reizen naar Londen, al was 't alleen al omdat ie zo leuk z'n talen spreekt.
En die steun en toeverlaat heet Clarence Seedorf.
Die het de laatste tijd niet meer helemaal naar zijn zin lijkt te hebben in Milaan.

Roman A. en Silvio B. hebben alletwee een huisje hier aan het meer.
Ze zijn dus bijna buren en laatst kwamen ze elkaar toevallig tegen . . .
dan krijg je dat.